පොඩ්ඩොන්ගේ භාෂාව...

දවසක් අපි අපේ ඉස්කෝලේ ප්‍රධාන ශාලාවේ වේදිකාව උඩ පෙර පුහුණුවීමක් කර කර හිටියා.  එතකොටම අපේ එක වසරේ හෝ දෙක වසරේ පන්තිවල පොඩ්ඩෝ ගොඩාක් ප්‍රධාන ශාලාවට ඇතුල් වුණා. හැමෝම කතා කරනවා. පොඩ්ඩෝ 300 ක් විතර එතන හිටියා. ප්‍රධාන ශාලාවේ සිවිලිම බිමට වැටෙන තරම් සද්දයක්. අපිට අපි කියන දෙයක් වත් ඇහුනේ නෑ.

මේ සද්දෙත් එක්ක අපේ වැඩේ අපිට කරගන්න බැරි නිසා ශිෂ්‍ය නායිකාවක් ගිහින් හයියෙන් කෑ ගහලා කිව්වා නිශ්ෂබ්ද වෙන්න කියලා.
මොන. ඒ සද්දේ පොඩ්ඩොන් ට ඇහුනේ වත් නැතුව ඇති. ඒක නිකන් මුහුදු වෙරළේ ඇල් පෙන්තක් බිමට වැටෙන සද්දයක් වගේ හුළගේ පා වෙලා ගියා.

පොඩ්ඩෝ පොඩ්ඩොන්ගේ කතා. ඊට පස්සේ අපේ දෙතුන් දෙනෙක්ම ගිහිං මහා හයියෙන් සද්දයක් දැම්මා නිශ්ෂබ්ද වෙන්න කියලා. ඒත් කලින් වගේ මයි. පොඩ්ඩොන්ට ගාණක් වත් නෑ. අපිට තේරුණා පොඩ්ඩොන් ට එහෙම කියන එක පලක් නැති වැඩක් කියලා. 

අපි දැක්කා එක වසරේ මිස් ලා ටික මොකක් හරි සාකච්ඡාවක් කරනවා. අපිටත් අපේ වැඩේ කරන්න බැරි හින්දා අපිත් පොඩ්ඩක් බලන් හිටියා මොකද්ද වෙන්නේ කියලා. ඒ අතරේ අපි දිගටම උත්සාහ කරා පොඩ්ඩොන්ගේ සද්දේ නවත්තන්න නිශ්ෂබ්ද වෙන්න කියලා හයියෙන් කෑ ගහලා. ඒත් වැඩක් වුණේ නැහැ.

ටික වෙලාවකින් සාකච්ඡාව ඉවර ක‍රපු එක වසර පන්ති භාර මිස් කෙනෙක් නැග්ගා වේදිකාව උඩට. අපිත් බලන් හිටියා දැන් අපි මෙච්චර කෑ ගහලා කරන්න බැරි වුණු එක මිස් කොහොමද කරන්නේ කියලා. මොකද අපි පස් හය දෙනෙක් ම මහා හයියෙන් කෑ ගහලා එපා වෙලා හිටපු නිසා.

මිස් ආවා. එක සැරේටම "ළමයි..... අත් උස්සන්න.. අත් පහත දාන්න" කිව්වා විතරයි ඔක්කොම ඒක කරන්න ගත්තා..  "අත් උස්සන්න.. අත් පහත දාන්න.." කියල තුන් සැරයයි කිව්වේ.  කට්ටියම මීයට පිම්බා වගේ. ඊට පස්සේ මිස් ඒක නවත්තලා නිවේදන කීපයක් කරා. කිසිම සද්දයක් නැහැ.

අනේ ඉතිං අපිට හොඳටම හිනා. අපි නිශ්ෂබ්ද කරන්න හදපු විදිහ පොඩ්ඩන්ට ගැලපුනේ නෑ. එදයි අපිට තේරුනේ පොඩ්ඩොන් ට කතා කරන්න වෙනම භාෂාවක් තියෙනවා කියලා.  අපිත් පොඩි කාලෙ ඔය අත් උස් පහත් කරන වැඩේ කරාට මම දැනගෙන හිටියේ නැ ඒ කරන්නේ ළමයින්ව නිශ්ෂබ්ද කරන්න කියලා. 

මගේ වරද මිස ඔබට මා පෙම් කල..

හිමි නොවනා බව දැන දැනත්
බොහෝ කාලයක සිට
ඔබට මා පෙම් කලෙමි හදවතින්ම...
මා කෙතරම් පෙම් කලද
ඔබේ හදවත සොයයි වෙනකෙකු නිරතුරුව...
දනිමි මා අසරන බව 
ලෝකයා ඉදිරියේ හඩ නගන්නට
 මෙන්ම කදුලු සලන්නට...
දනිමි මා මිනිස් සිත නිරතුරුව අශාවන්ට ලැදි බව..
ඔබත් මිනිසෙකි ආශාවන්ට ලැදි වන මා මෙන්ම..
නැත ඔබ අත කිසිදු වරදක්..
මගේ වරද මිස ඔබට මා පෙම් කල..

ටයිරන්ට්ස්...

ගාල්ල අනුලා දේවි බාලිකා විද්‍යාලයේ නාට්‍ය හා රංග සිසුවියන් විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද නාට්‍යකි.

පාට පාට හැන්දෑව..

යන්න තියෙනවා හෙට ඉස්කෝලේ...

යන්න තියෙනවා හෙට ඉස්කෝලේ...
ඉක්මනට රෑට කාලා,
ඉක්මනටම නිදා ගන්න ඕනේ...
ඒත් නින්ද යයිද දන්නෙත් නෑ...
හෙට පරණ යාළුවො ටික
ඔක්කොම හම්බවෙනවා...
පරණ මිස්ලා ටිකත් ඒවී මං හිතන්නේ..
අවුරුදු 13 ක් ම හිටපු අපේ ගෙදර..
කොච්චර මතක ගස් අස්සේ හැංගිලා ඇති ද...
කරපු කතා, අහපු බැනුම්...
ගොඩාක් හිනා හඩවල්,
තාම බිත්තිවල ලියවිලා ඇති..
පිට්ටනියේ දුවන්න,
පරණ පන්තියේ
ඩෙස් පුටු වල වාඩි වෙන්න...
ආයෙත් කවදාවත් යන්න බැරි
අතීතයේ දවසකට..
එක දවසකට හරි හෙට මම යනවා..
ඔයාලත් එනවා නේද ?

රුක්ෂිකා මදුෂානි

සැදැහ සිතින් සුභ පතන්නෙමි....

ආදරය කලෙමි ඔබේ නිහඩ බවට....
සවන් දුනෙමි ඔබේ නිවුණු අදහස් වලට....
දුටුවෙමි ඔබ කල සුන්දර දේවල්...
උත්සාහ කලෙමි වටහා ගන්නට
ඔබේ සිතුවිලි...
සතුටු වුනෙමි ඔබේ යහගුණ දැක..
සිත් ගත්තේය ඔබේ විනීත බව...
රස වින්දෙමි ඔබේ තාල...
දුරින් ඉඳ රස වින්දෙමි
සිතිජයේ ඉම...
එනමුත්,
නවතාලමි මෙතුවක්
සිතින් බැඳි සෙනෙහස..
සැදැහ සිතින් සුභ පතන්නෙමි...
හෙට දිනයේ
ඔබේ අභිනික්මනට...

( දන්න කියන කෙනෙක්ගේ අත්දැකීමක්... ;) )

ආදරය කරන්න පොත් වලට..

කාලෙකට කලින් ලියපු එකක්. හදිස්සියේම හම්බුණා.

ආදරය කරන්න පොත් වලට..
සදහටම හිත රිද්දන්නෙ නෑ කවදාවත්ම
මොහතකට ඇඩෙව්වත් ඒ ජීවිතයට 
ගොඩක් දෙවල් දීලයි.
ලෝකෙ වටේම යන්න පුළුවන්
මහා මන්දිර ඇතුලෙ, 
දුප්පත් පැල් අතරෙ සැරි සරන්න,
සිහින ඇතුලෙ වගේම,
පොළවෙ පය ගහලා ඉන්න 
හැටිහරියට සතුටු වෙන හැටි 
ඉගෙන ගන්න, 
පණ තියෙන කෙනෙක්ට වඩා 
අපිට හිනාවක් දෙන,
කවදාවත්ම අත් ඇරල යන්නෙ නැති 
හැමදාම ඉන්න ප්‍රේමවන්තයෙක්,
කල්‍යාණ මිත්‍රයෙක්..
ආදරය කරන්න පොත් වලට..