Sunday, July 31, 2016

දෙහදක කතාවක්..


ඔහු..

නුපුරුදු ඇය මගේ ලඟට විත්
පුරුදු ඔබ දුරස් විය සදහටම..
හදවත හඬා වැටුනත්
සැඟවිය යුතුය එය ලොවට..
ඔබේ හදවත හඬන බව මට ඇසුනත්
නොඇසේ අන් අයට එය..
සිනාසෙන්නට ඔබත් වෙර දරයි
දරාගෙන දුක් කදුළු මහමෙරක්..
සඟවා ගනිමි මගේ කඳුළැල්..
මවා ගනිමි මගේ සිනහව..
දරා ගනිමි සියලු දුක්
එයයි ලෝකයාගේ සතුට..
ඔබත් දනිමි මමත් දනිමි..
කුමක් කරනෙම්ද මෙයයි දෛවය..
කලයුතුය අමතක ඔබේ සෙනෙහස..
දෙන්න අවසර පිය නගන්නට
ඔබෙන් ඈතට ඇය සමඟ..


ඇය..

හිඳියි ඇය ඔබේ අභියස..
දුරස් විය යුතුය මා සදහටම..
සඟවාගෙන කඳුළැල්
සිනාසෙමි දරාගෙන..
ඔබත් දනිමි මමත් දනිමි..
කුමක් කරනෙම්ද
මෙයයි දෛවය...
පතමි ආසිරි
ඔබේ යුග දිවියට..
ඉතින් අවසරයි මගෙන්
පිය නගන්නට..
ඇය සමඟ
නැවුම් ලෝකයකට..


Friday, July 1, 2016

මේ දවස් වල එහෙන් මෙහෙන් කණට ඇහෙන කවි ටිකක්..


සම්මා සම්බුදු සේමයි මා වැදු අම්මා
නම්මා ගෙන දෙතන පුරා රස කිරි පෙව් අම්මා
අම්මේ ඔබේ ගුණ කීමට මට නම් බැහැ නිම්මා
සම්මා සම්බුදු සරණයි මා වැදු මගේ අම්මා

පෙන්නා සුරතල් කියමින් දෙතනේ කිරි බොම්මා
වම්මා කදුලැල් ඉස ඉස හැදුවයි මගේ අම්මා
අම්මා අපිව හැදුව නිසා මේ වැඩ කර නෙම්මා
සම්මා සම්බුදු සරණයි මා වැදු මගේ අම්මා

ටික ටික වතුර අරගෙන පොල් කටුවකට
නාවපු අයුරු මතකයි ඇගේ උකුල මත
අම්මේ ඔබේ පා පියුමන් සිබින කොට
වැටෙනවා කදුළු මගේ දෑසින් ඔබේ නමට

උයලා බත බිමට බෑ සැටියේම වාගේ
බෙදලා පිගානට දෙන රන් තැටිය මගේ
වෙනදා වගේ නොවෙයි අම්මේ බත රස්නේ
කියපු ගමන් මට කැව්වා අම්මා මගේ

ලේ ටික කිරට හරවා මා හට පෙව්ව
දිව රෑ නොබලා මා වෙනුවෙන් වෙහෙසෙව්ව
මැදියම් රැයේ මා දෝතට ගෙන නැලවෙව්ව
අම්මේ ඔබයි මගේ කප්රුක මගේ හැමදාම

ඇසට නින්ද ඇතිව නොවේලු මා හැදුවේ අම්මා
කුසට අහර ඇතුව නොවේලු මා වැදුවේ අම්මා
කයට නියම සැප නොගෙනලු මා වැදුවේ අම්මා
බුදුන් දැක නිවන් දැකිමයි ආදර මගේ අම්මා

ගියා ඈත පිටිසර ගම් වලට පියා
සොයා ගෙනත් මිල මුදලුත් දුන්නු පියා
මේ ආකාර සැපතක් මට දුන්නු පියා
සම්මා සම්බුදු සරණයි ආදර මගේ පියා

අල්ලා සෙමෙන් සුරතල් වුනු මගේ අත
මිදුල වටේ සෙල්ලං කරනවා ඇත
සිහිවන විටදී පියතුම ඔබේ පුරුදු අත
වාවාගන්නේ කොහොමද මගේ බොළද සිත