ඉක්මනට රෑට කාලා,
ඉක්මනටම නිදා ගන්න ඕනේ...
ඒත් නින්ද යයිද දන්නෙත් නෑ...
හෙට පරණ යාළුවො ටික
ඔක්කොම හම්බවෙනවා...
පරණ මිස්ලා ටිකත් ඒවී මං හිතන්නේ..
අවුරුදු 13 ක් ම හිටපු අපේ ගෙදර..
කොච්චර මතක ගස් අස්සේ හැංගිලා ඇති ද...
කරපු කතා, අහපු බැනුම්...
ගොඩාක් හිනා හඩවල්,
තාම බිත්තිවල ලියවිලා ඇති..
පිට්ටනියේ දුවන්න,
පරණ පන්තියේ
ඩෙස් පුටු වල වාඩි වෙන්න...
ආයෙත් කවදාවත් යන්න බැරි
අතීතයේ දවසකට..
එක දවසකට හරි හෙට මම යනවා..
ඔයාලත් එනවා නේද ?
රුක්ෂිකා මදුෂානි
